عید پائیزی و جشن مهرگان مبارکباد
اصولآ روز 21 سپتامبر در تقویم اروپایی برابر است با نخستین روز پائیز! اما عشوه نمایی عروس پائیزی درست حدود یکماه بعدتر از آن آغاز میشود. از همینرو در این روزها اروپا یکی از زیباترین جلوه های برگریزان پاهیزی را داراست
می گویند پاییز فصل عاشقان است و آذر آتش گرفته سومین فرزند پاییز بوده است! و بنابرین در خراسان کهن همه ساله با برپا نمودن جشنی بنام "جشن مهرگان" که ویژه عاشقان و دلدادگان آتش گرفته است از این فصل جدایی با شعر خوانی و غزل سرایی تجلیل میگردید. با تکیه بر همین اصل من در همان نخستین روز پائیز درد دلی با پائیز داشتم و غزلی پائیزی نوشتم ولی از اینکه عید و پائیز یکجا آمد این غزل عیدی شد
عجب نبود که لرزد عرش از زیبایی ات امشب
ید بیضا مشعشع گشته از رعنایی ات امشب
درخشان کآمدی بر روی بام ای نوربخش صبح
تولی اختران کردند از شیدایی ات امشب
مدارا کی تواند ماه چون چشمش فتد بر تو
برابر کوکب و مه نیست با دم پایی ات امشب
اگرچه مایۀ حیرانی صد کهکشانی تو
روا نبود به هم ریزد ز بی پروایی ات امشب
کدامین غنچه در رویت تواند چشم بگشاید
لبان غنچه خواهد مرد از زیبایی ات امشب
الا ای راهب نورانی این معبد متروک
رهایم کن زپندار لب مینایی ات امشب
اثر بر لحن داوودی کند آوای شیرینت
جهان گهواره میجنباند از لالایی ات امشب
اداهایت جسد ها آفرید ای ایزد ققنوس
نیایشگاست ما را انجمن آرایی ات امشب
مرا مجنون حریفی نیست در تاب و تب هجران
نمی بینی چسان مینالم از لیلایی ات امشب
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر