نیلوفری
در تقدس؛ در کمال؛ بی شبهه چون پیغمبری
در خرام همچون صنوبر؛ مِهر و مَه را خواهری
لوتیس) ات خوانند یا (لی ین هوا) یا (پادما
رنگ رنگی تنت گفتا که تو نیلوفری
پیش چشمانم سپیدی ات گلابی گشت و بعد
چون گلابی تر شدی نیلوفرم گشتی پری
پاکی نیلوفر از آب گِل آلود ست و تو
زاده ئ دریائ عشق؛اما مقدس آذری
باغ جسمت زد جوانه از هجوم ابر مهر
آخ با خال زنخدان از خدا دل میبری
مثل دو بالِ کبوتر پُر تلاطم بین غزال
تا برقص آیند! میرند زهره؛ ماه و مشتری
تا برقص آیند! میرند زهره؛ ماه و مشتری
با صدائ صاعقه بغضم فرو ریزد شکیب
تا بیادم آید آن فر و شکوه ومنبری
مظهر زیبایی و اشگفتنت هست معنوی
آفتابم خویش دانی راه و رسم دلبری
-------------------------------------
لوتوس به انگلیسی (لی ین هوا) به چینایی و (پادما ) به لاتین نیلوفر را گویند
زوترمیر- هالند
لپ
زوترمیر- هالند
لپ
حرفهای در مورد گل نیلوفر
گل نیلوفر یکی از شگفتیهای طبیعت و مظهر زیبائیست که ساقه آن فقط سه روز عمر دارد و متباقی ریشه آن همیش در آب زندگی میکند! شب هنگام گلبرگهایش بسته میگردد و با طلوع خورشید باز میگردد. جالب اینجاست که این گل زیبا در همین سه روز عمر کوتاهش هم سه چهره متفاوت از خود بنمایش میگذارد! طوریکه روز اول برنگ کاملن سپید از غنچه اش باز میشود و روز دوم رنگش اندکی گلابی میشود و روز سوم برگهایش کاملن گلابی یا صورتی میگردد! و شوربختانه که این گل هرگز روز چهارم عمر را نمیبیند و با طلوع خورشید در روز چهارم قامتش در میان آب خم میگردد و به عمق آب میرود.
نیلوفر" در زبان سانسکریت پادما در زبان چینایی لی ین هوا به زبان جاپانی رنگه و در زبان انگلیسی لوتوس است نیلوفر درشرق باستان همان قدر اهمیت دارد که گل رز در غرب.
درسده هشتم پیش از میلاد تصویر نیلوفر احتمالا از مصر به فینیقیه و از آنجا به سرزمین آشور و ایران انتقال یافت و در این سرزمین‌ها گاهی جانشین درخت مقدس بوده است. الهه‌های فینیقی به عنوان قدرت آفریننده خود گل نیلوفر در دست دارند. این گیاه درمصر باستان و در بسیاری از بخش‌های آسیا مورد پرستش بود
جنبه تقدس نیلوفر به محیط آبی آن بر میگردد. زیرا آب نماد باستانی اقیانوس کهنی بود که کیهان از آن آفریده شده است. نیلوفر که بر روی سطح آب در حرکت بود به مثابه زهدان آن به شمار می‌رفت. از آنجا که گل نیلوفر در سپیده دم باز و در هنگام غروب بسته میشود به خورشید شباهت دارد. خورشید خود منبع الهی حیات است و از این رو گل نیلوفر مظهر تجدید حیات شمسی به شمار می‌رفت. پس مظهر همه روشنگری‌ها آفرینش باروری تجدید حیات و بی‌مرگی است.
نیلوفر نماد کمال است. زیرا برگ‌ها گل‌ها و میوه اش دایره ای شکلند. ود ایره خود از این جهت که کامل‌ترین شکل است نماد کمال به شمار می‌آید. نیلوفر یعنی شکفتن معنوی. زیرا ریشه‌هایش در لجن است و با این حال به سمت بالا و آسمان می‌روید از آبهای تیره خارج میشود و گل‌هایش زیر نور خورشید و روشنایی آسمان رشد می‌کنند
.
نیلوفر کمال زیبایی نیز به شمار میرود. ریشه‌های نیلوفر مظهر ماندگاری و ساقه اش نماد بند ناف است که انسان را به اصلش پیوند می‌دهد و گلش پرتو خورشید را تداعی میکند. نیلوفر نماد انسان فوق العاده یا تولد الهی است زیرا بدون هیچ ناپاکی از آبهای گل الود خارج میشود
.
در فرهنگ آشوری فینیقی و در هنر یونانی رومی نیلوفر به معنی تدفین و مجلس ترحیم و نشانگر مرگ و تولد دوباره رستاخیز و زندگی بعدی و نیروهای نوزایی طبیعت است. نیلوفر در اسطوره‌های یونانی و رومی علامت مشخصه افرردیت- ونوس است. در فرهنگ بودایی ظهور بودا به صورت شعله صادره از نیلوفر تصویر میشود. گاهی بودا را می‌بینیم که در یک نیلوفر کاملا شکفته به تخت نشسته است. در حقیقت در تعلیمات بودایی نیلوفر تا حد زیادی در قلمرو ماوراالطبیعه وارد میشود. در معابد بودایی نقش نیلوفر وجود دارد و نیلوفر جزو هشت علامت فرخندگی در کف پای بودا است. در فرهنگ چینی نماد پاکی حفاظت ظرافت روحانی صلح باروری و تجسم زنانه است و علامت تابستان نیز می‌باشد. چینی‌ها گل نیلوفر را مظهر گذشته حال و آینده می‌دانند. زیرا گیاهی است که در یک غنچه گل می‌دهد و دانه میکند. همین طور نماد نجابت است به این دلیل که از آبهای آلوده بیرون می‌آید اما آلودگی را نمی‌پذیرد
.
در اسطورهای مصر چهار پسر هوروس روی یک نیلوفر روبروی ازیریس ایستاده اند. گل نیلوفر به عنوان نشانه ایزیس مظهر باروری و پاکی و بکارت است.رع خورشید خدا و آفریننده مصری به صورت کودکی مصور شده که برروی گل آرمیده است یا سر او از گل نیلوفر بیرون می‌آید. نیلوفر نشانه مصر علیا بود. سر ستون‌های معابد مصری رابه گونه ای می‌آراستند که نیلوفر را بر روی آنها به صورت غنچه و گاه گشوده حجاری می‌کردند. در فرهنگ هندی گل نیلوفر، گلی است از خود به وجود آمده و نامیراست و نماد جهان به شمار میرود. گاهی کوه مرو به مفهوم محور جهان در مرکز ان تصویر شده است. چاکراها به شکل نیلوفر‌هایی تصویر می‌شوند که با نماد چرخ مرتبطند هنگامی که این مرکز چاکراها بیدار شوند نیلوفرها باز می‌شوند و می‌چرخند. لوتوس نام یکی از حرکات یوگا است. در اسطوره‌های هندی با سه خدای اصلی مواجه می‌شویم که عبارتند از برهما (خدای افریننده) ویشنو (خدای نگهدارنده) و شیوا (خدای نابودکننده). در یک اسطوره متاخر که در ریگ ودا به آن اشاره شده است آمده که چگونه کیهان از نیلوفری زرین که بر روی آبهای کیهانی در حرکت بوده به وجود آمده و از آن برهما متولد شد. هنگامی که مراسم او جای خود را به مراسم ویشنو داد وی رابعدها به صورتی مجسم کردند که بر روی گل نیلوفری که از ناف ویشنو می‌روید نشسته است. یک الهه هندویی به نام پادماپانی وجود دارد که به معنی زنی است که نیلوفر دردست دارد. لاکشمی همسر ویشنو و پارواتی همسر شیوا هم با نیلوفر در ارتباط هستند. در هندوستان که رود برایشان خیلی اهمیت دارد الهه‌های رودگاهی بر روی نیلوفر سوارند
.
در فرهنگ ایران باستان هم گل نیلوفر را در تخت جمشید و در نقش برجسته‌های آن مشاهده می‌کنیم. در حجاری‌های طاق بوستان کرمانشاه هم گل نیلوفر مربوط به زمان ساسانیان دیده میشود. ظاهرا گلی که در دستان پادشاهان حجاری شده در تخت جمشید دیده میشود نماد صلح و شادی بوده است. از انجا که این گل با آب درارتباط است نماد آناهیتا ایزد بانوی آبهای روان است
.منابع : ویکی پیدیا- ایران گلوبال
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر