بغض تلخ حسرتِ

چون فروزان شعله آمد عقل ویران کرد و رفت

بغض تلخ حسرتِ اندوه نمایان کرد و رفت

در میان پیش گویی های علم عاشقی

خلق را از سحر عشق خویش حیران کرد و رفت

چون حنا دلخون ز بوسی بودم و از تشنگی

غنچۀ نشگفتۀ شوقم  پریشان کرد و رفت

نیستم در اعتقادم بت پرست اما و لیک

آن  بت زیبا خراب آئین و ایمان کرد و رفت

 خیره ام در جاده ها دنبال رد پای او

کز مهیب یک سکوتم بند زندان کرد و رفت

آفتی در دل فتاد از جلوه ئ آن سیم تن

با مد و جذر محبت عشق کتمآن کرد و رفت

چرخش اشک خوشی در حول و حوش چشم او

خانۀ دل را ز بن چون برگ لرزان کرد و رفت

خفته اندر آسمان چشم او بس راز ها

زین یکی رازش همی سر گیچه یزدان کرد و رفت

قدرت من در کلام "دوستت دارم" چه بود؟

مویه های خلوت آهم فراوان کرد و رفت

میوزم چون باد پائیزی به باغ زندگی

همچو شمعم زاندرون سینه سوزان کرد و رفت

رنگ شیدایی گرفت و زهر هجرانم چشاند

درد عشقش را در این ویرانه پنهان کرد و رفت

زیر پایش چون غبار از خود فرو ریزد شکیب

کوره راه عشق را امشب فروزان کرد و رفت

زوترمیر 31 مارچ 2013